|
بررسی تأثیر رمیفنتانیل بر پارامترهای همودینامیک مادر و آپگار نوزاد در سزارین انتخابی تحت بیهوشی عمومی
|
دکتر فهیمه حسینی   ، ، دکتر محمد خلیلی* ، *، دکتر علیرضا کمالی ، ، دکتر هدایت‌اله الیاسی ، ، دکتر محمد فتحی ، ، فرزانه احمدی |
| استادیار، متخصص بیهوشی، دانشگاه علوم پزشکی اراک ، Dr.mkhalili@arakmu.ac.ir |
|
|
چکیده: (8297 مشاهده) |
| سابقه و هدف: یکی از چالشهای مهم در جراحی سزارین تحت بیهوشی عمومی، تضعیف تنفسی ناشی از مواجهه جنین با مخدرها می‌باشد. ویژگیهای فارماکوکینتیک رمیفنتانیل، آن را به عنوان یکی از راه‌حلهای احتمالی این چالش مطرح ساخته است؛ این مطالعه نیز تأثیر این دارو را بر تغییرات همودینامیک مادر و نمره آپگار نوزاد بررسی می‌نماید. مواد و روشها: در این کارآزمایی بالینی دو سو بی‌خبر، 84 زن باردارکاندید سزارین انتخابی تحت بیهوشی عمومی، به صورت تصادفی در سه گروه انفوزیون رمیفنتانیل (μg/kg/min 5/0)، بولوس رمیفنتانیل (μg/kg 7/0) و تجویز نرمال سالین (قبل از القاء) قرار گرفتند. سپس تغییرات ضربان قلب و فشار خون شریانی (MAP) در مادر، قبل و بعد از القای بیهوشی، و آپگار دقیقه 1 و 5 نوزادان ثبت و با آزمون ANOVA و تست تعقیبی توکی مقایسه گردید. 05/0< P به عنوان سطح معنیداری اختلافها در نظر گرفته شد. یافته‌ها: تفاوت میانگین تغییرات ضربان قلب مادر، قبل و بعد از لوله‌گذاری تراشه، در سه گروه معنیدار نبود. تغییرات MAP در سه گروه اختلاف معنیداری داشت (001/0P=). میانگین تغییرات MAP در گروه شاهد بیشترین و در گروه بولوس کمترین مقدار را داشت. میانگین تغییرات MAP در دو گروه انفوزیون و شاهد اختلاف معنیداری نداشت، ولی تفاوت آن در دو گروه انفوزیون و شاهد با گروه بولوس معنیدار بود (به ترتیب 001/0p= و 002/0p=). میانگین آپگار دقیقه اول نوزادان در سه گروه اختلاف معنیداری داشت (006/0p= )، بدین صورت که آپگار گروه انفوزیون (31/8) و بولوس (46/8) کمتر از گروه شاهد (93/8) بود (به ترتیب 002/0 p= و 005/0p=) ولی میانگین آن در گروه انفوزیون و بولوس اختلاف معنیداری نداشت. میانگین آپگار دقیقه پنجم در گروه انفوزیون و بولوس بالاتر از گروه شاهد بود، ولی تفاوت آماری معنیداری نداشت. هیچ نوزادی در دو گروه انفوزیون و بولوس نیاز به احیا پیدا نکرد. نتیجه‌گیری: تجویز بولوس رمیفنتانیل در مقایسه با انفوزیون و گروه شاهد باعث ثبات بیشتری در فشار خون مادر در هنگام سزارین می‌شود. کاهش آپگار دقیقه یکم نوزاد در نتیجه تجویز رمیفنتانیل نیز از نظر بالینی قابل توجه نیست (هیچیک از نوزادان به احیا نیاز پیدا نکردند). با این وجود برای توصیه به استفاده از رمیفنتانیل در سزارین انتخابی نیاز به مطالعات چند مرکزی با حجم نمونه بیشتر می‌باشد. |
|
| واژه‌های کلیدی: رمیفنتانیل، سزارین، بیهوشی عمومی، آپگار |
|
|
متن کامل [PDF 131 kb]
(1953 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشی |
موضوع مقاله:
پزشکی
دریافت: 1391/8/14 | پذیرش: 1396/11/16 | انتشار: 1396/11/16
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
