[صفحه اصلی ]   [Archive]  
بخش‌های اصلی
صفحه اصلی::
اطلاعات نشریه::
آرشیو مجله و مقالات::
برای نویسندگان::
برای داوران::
ثبت نام و اشتراک::
تماس با ما::
تسهیلات پایگاه::
پست الکترونیک::
::
جستجو در پایگاه

جستجوی پیشرفته
دریافت اطلاعات پایگاه
نشانی پست الکترونیک خود را برای دریافت اطلاعات و اخبار پایگاه، در کادر زیر وارد کنید.
نظرسنجی
نظر شما در مورد کیفیت مطالب این سایت چیست؟
عالی
خوب
متوسط
ضعیف
   
:: جلد 15، شماره 3 - ( مرداد و شهریور 1389 ) ::
جلد 15 شماره 3 صفحات 110-104 برگشت به فهرست نسخه ها
افت وزن و مهمترین عوامل خطرساز مستقیم آن تا 2 سالگی در کودکان مراجعه‌کننده به مراکز بهداشتی-درمانی شرق تهران
ناهید خلدی* ، دکتر علی رمضانخانی ، دکتر فرید زایری ، دکتر فرهاد جعفری ، دکتر علی دواتی
دانشگاه شاهد؛ ، kholdi@shahed.ac.ir
چکیده:   (14407 مشاهده)
سابقه و هدف: افت وزن از مهمترین مشکلات سلامتی کودکان در جوامع درحال توسعه است. در بعضی مناطق بیماریهای عفونی و در برخی دیگر عوامل تغذیه‌ای بعنوان عوامل خطرساز افت وزن کودک معرفی شده‌اند. از آنجا که شناخت عوامل خطرساز سوءتغذیه و پیشگیری از آنها درکودکان بسیار مهم است، این مطالعه با هدف تعیین فراوانی افت وزن و مهمترین عوامل خطرساز آن تا دوسالگی در کودکان مراجعه‌کننده به مراکز بهداشتی-درمانی شرق تهران انجام شد. مواد و روش‌ها: این مطالعه با استفاده از داده‌های موجود انجام گرفت. با روش نمونه‌گیری خوشه‌ای دومرحله‌ای 1660 کودک دوساله مراجعه‌کننده به مراکز بهداشتی انتخاب و اطلاعات لازم از پرونده بهداشتی آنها استخراج گردید. کودکان تک قلو که تولد به موقع داشته و از بیماری خاص در بدو تولد یا بیماریهای ژنتیکی و مادرزادی رنج نمی‌بردند در صورت مراجعه منظم برای پایش رشد وارد این مطالعه شدند. آزمونهای کای-دو، من ویتنی و تحلیل رگرسیونی لجستیک برای تعیین ارتباط عوامل خطرساز با افت وزن مورد استفاده قرار گرفت و بر اساس مقادیر نسبت شانس مهمترین عوامل خطرساز تعین شد. یافته‌ها: دختران 5/55% کودکان را تشکیل دادند. وزن تولد کودکان 463±3202 گرم بود. 1119(4/67%) کودک از ابتدای تولد تا دو سالگی حداقل یک بار افت وزن داشتند. بیشترین فراوانی افت وزن در سنین 9 تا 11 ماهگی مشاهده شد. عوامل خطرساز افت وزن تا 6 ماهگی کمترین بسامد را داشتند. نسبت شانس عمده‌ترین عوامل خطرساز به ترتیب متعلق به قطع تغذیه کودک با شیرمادر(7/64)، شروع تغذیه تکمیلی (9/16)، ابتلا به اسهال (3/15) و عفونتهای تنفسی (8/11) بود. بین عوامل دموگرافیک و افت وزن کودکان رابطه معنی‌دار آماری یافت نشد. نتیجه‌گیری: فراوانی افت وزن در نمونه مورد مطالعه بالا بوده و با توجه به عوارض شناخته شده آن باید بیشتر مورد توجه قرار گیرد. از آنجا که مهمترین عوامل خطرساز افت وزن کودکان تا 2 سالگی قابل کنترل می‌باشند به نظر می‌رسد توانمند سازی مادران در زمینه شیوه‌های مناسب تغذیه کودک در سلامت و بیماری به کاهش موارد بروز افت وزن کمک کند.
واژه‌های کلیدی: : افت وزن، عوامل خطرساز، کودک
متن کامل [PDF 180 kb]   (1773 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشی | موضوع مقاله: پیراپزشکی
دریافت: 1389/6/13 | پذیرش: 1396/11/21 | انتشار: 1396/11/21
ارسال پیام به نویسنده مسئول

ارسال نظر درباره این مقاله
نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

CAPTCHA


XML   English Abstract   Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Nahid Kholdi, Ali Ramezankhani, Farid Zayeri, Farhad Djafari, Ali Davati. Weight Faltering and its Major Immediate Risk Factors up to 2 Years of Age in Children Attending Health Care Centers, East of Tehran. pajoohande 2010; 15 (3) :104-110
URL: http://pajoohande.sbmu.ac.ir/article-1-943-fa.html

ناهید خلدی ، دکتر علی رمضانخانی ، دکتر فرید زایری ، دکتر فرهاد جعفری ، دکتر علی دواتی . افت وزن و مهمترین عوامل خطرساز مستقیم آن تا 2 سالگی در کودکان مراجعه‌کننده به مراکز بهداشتی-درمانی شرق تهران. پژوهنده. 1389; 15 (3) :104-110

URL: http://pajoohande.sbmu.ac.ir/article-1-943-fa.html



بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.
جلد 15، شماره 3 - ( مرداد و شهریور 1389 ) برگشت به فهرست نسخه ها
Persian site map - English site map - Created in 0.05 seconds with 38 queries by YEKTAWEB 4645