چکیده

سابقه و هدف: هدف پژوهش حاضر تعیین اثر گروه درمانی شناختی- رفتاری بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید بود.

مواد و روش‌ها: این پژوهش شبه آزمایشی، متشکل از 20 زن مبتلا به آرتریت روماتوئید، که به شیوه‌ی نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند، انجام گرفت. هر دو گروه قبل از شروع جلسات پرسشنامه‌های کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت (WHOQOL-BREF) را در یک جلسه تکمیل نمودند. سپس گروه آزمایش در 8 جلسه گروه درمانی شناختی- رفتاری شرکت نمودند. در انتها مجدداً هر دو گروه پرسشنامه فوق را تکمیل نمودند. همچنین به منظور تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره (MANCOVA) استفاده شد.

یافته‌ها: یافته‌ها نشان دادند که گروه درمانی- شناختی رفتاری باعث افزایش معنادار میانگین نمرات کیفیت زندگی گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل شد.

نتیجه‌گیری: نتایج حاصل از پژوهش نشان می‌دهد که گروه درمانی شناختی- رفتاری می تواند بر افزایش کیفیت زندگی بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید مؤثر باشد.