چکیده

سابقه و هدف: طی ایسکمی مغزی، مجموع فرآیندهای پاتولوژی سلولی و ملکولی، آسیب مغزی را موجب می‌شود که شاخص‌ترین آنها التهاب و استرس اکسیداتیو است. کانابیدیول، کانابینوئید طبیعی غیر روان‌گردان، در مدل‌های مختلف بیماری‌های نورودژنرتیو، اثرات حفاظت عصبی را به واسطه‌ی خصوصیت ضدالتهابی و ضداکسیدانی اعمال می‌کند. بنابراین اثرات نوروپروتکتیو این ترکیب در مدل ایسکمی مغزی دور از انتظار نیست. در مطالعه‌ی حاضر، تلاش کرده‌ایم که اثر کانابیدیول را بر پیشرفت آسیب‌های سکته‌ی مغزی به‌ویژه ادم مغزی بررسی کنیم.

مواد و روش‌ها: موش‌های صحرایی به شش گروه اصلی تقسیم شدند. با استفاده از جراحی استریوتکسی، کانول در بطن جانبی مغز تعبیه شد. کانابیدیول در دوزهای ۵۰ ، ۱۰۰ و ۲۰۰ نانوگرم به مدت پنج روز به بطن جانبی تزریق گردید. بعد از تیمار، موش‌ها تحت عمل جراحی ایسکمی مغزی قرار گرفتند. بعد از ۲۴ ساعت، نقص نورولوژیکی، حجم انفارکتوس و ادم مغزی مورد ارزیابی قرار گرفت.

یافته‌ها: نتایج تحقیق حاضر نشان می‌دهد که کانابیدیول در دوزهای ۱۰۰ و ۲۰۰ نانوگرم، موجب کاهش قابل توجهی در نقص‌های نورولوژیکی، حجم انفارکتوس و ادم مغزی در مقایسه با گروه حلال گردیده است. این در حالی است که دوز ۵۰ نانوگرم کانابیدیول نتوانسته است موجب تغییرات خاصی در این پارامترها شود.

نتیجه‌گیری: یافته های این مطالعه بیان می دارد که کانابیدیول ممکن است با کاهش محتوای آب مغزی و نقایص نورولوژیکی، آسیب‌های حاصله از ایسکمی را که به صورت انفارکتوس بروز می‌کند، به طور قابل توجهی تخفیف دهد.