دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران ، f-malekzad @yahoo.com
چکیده: (12386 مشاهده)
سابقه و هدف: با توجه به نقش گیرنده های اپیوئیدی در درک حس خارش به صورت محیطی و مرکزی، این مطالعه به منظور تعیین اثر نالتروکسان بر خارش بیماران مبتلا به اگزما در مقایسه با پلاسبو انجام شد. مواد و روش ها: 38 بیمار مبتلا به اگزمای خارش دار وارد مطالعه شدند. به صورت دو سوکور، 20 نفر پلاسبو و 18 نفر نالتروکسان (50 میلی گرم روزانه) به مدت 2 هفته دریافت کردند. میزان خارش با معیار دیداری Visual Analogue Scale توسط بیمار گزارش شد که به ترتیب در ابتدای مطالعه، پایان هفته اول و هفته دوم ثبت گردید. یافته ها با آزمون دقیق فیشر و Mann-Withney U تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نالتروکسان و پلاسبو هر دو باعث کاهش میزان خارش شدند، اما نالتروکسان در کاهش میزان خارش نسبت به پلاسبو در پایان هفته اول (P< 0/005) و پایان هفته دوم (P < 0/001) مؤثرتر بود. عوارض جانبی (به طور عمده تهوع و خواب آلودگی ) در سه نفر مشاهده شد ( 2 نفر در گروه نالتروکسان و 1 نفر در گروه دارو نما). نتیجه گیری: نالتروکسان نسبت به پلاسبو در کاهش خارش بیماران مبتلا به اگزما مؤثرتر است. لذا می توان از آن به عنوان درمان کمکی در درمان خارش استفاده نمود.
Malekzad F, Arbabi M, Tousi P, Mohtasham N, Mohajer M, Jaberian M. Efficacy of Oral Naltrexone in Treatment of Pruritus in Patients with Eczema. pajoohande 2007; 12 (4) :293-297 URL: http://pajoohande.sbmu.ac.ir/article-1-590-fa.html
ملک زاد دکتر فرهاد، اربابی دکتر محمد، طوسی دکتر پرویز، محتشم دکتر ناهید، مهاجر دکتر مرتضی، جابریان دکتر مهناز. بررسی اثر نالتروکسان بر خارش بیماران مبتلا به اگزما. پژوهنده. 1386; 12 (4) :293-297