[صفحه اصلی ]   [Archive]  
بخش‌های اصلی
صفحه اصلی::
اطلاعات نشریه::
آرشیو مجله و مقالات::
برای نویسندگان::
برای داوران::
ثبت نام و اشتراک::
تماس با ما::
تسهیلات پایگاه::
پست الکترونیک::
::
جستجو در پایگاه

جستجوی پیشرفته
دریافت اطلاعات پایگاه
نشانی پست الکترونیک خود را برای دریافت اطلاعات و اخبار پایگاه، در کادر زیر وارد کنید.
نظرسنجی
نظر شما در مورد کیفیت مطالب این سایت چیست؟
عالی
خوب
متوسط
ضعیف
   
:: جلد 6، شماره 5 - ( دى 1380 ) ::
جلد 6 شماره 5 صفحات 15-9 برگشت به فهرست نسخه ها
اپیدمیولوژی در رفتگی زانو در مراجعین به بیمارستان طالقانی، 80-1368
کامران بدیع زاده*، هاله سرمدی، ناصر ولائی
دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران
چکیده:   (11646 مشاهده)
سابقه و هدف: با توجه به مراجعه بیماران با در رفتگی زانو و نتایج متفاوت در خصوص میزان موفقیت درمان و به منظور تعیین اپیدمیولوژی دررفتگی زانو، این تحقیق روی مراجعین به بیمارستان آیت اله طالقانی طی سالهای 80-1368 انجام گرفت.مواد و روشها: تحقیق به روش مطالعه داده های موجود انجام گرفت. پرونده بیماران از بایگانی خارج و مورد مطالعه قرار گرفت. خصوصیات فردی بیماران، نوع درمان، مدت پیگری و نتیجه درمان بررسی و ثبت گردید. در پایان نتایج با استفاده از آمار توصیفی ارایه شد.یافته ها: 25 پرونده واجد شرایط، متعلق به 24 مرد و 1 زن، با میانگین سنی 35±13 سال بررسی شد. وسایل نقلیه موتوری در 60% موارد عامل ایجاد تروما بود. در 52% بیماران در فاصله کمتر از 5 ساعت جااندازی زانو انجام شد. در 48% بیماران ترومای شریان پوپلیته وجود داشت که در 58% آنان گرافت ورید صافن انجام شد و 25% موارد منجر به آمپوتاسیون گردید. در 48% موارد درمان بصورت جااندازی اورژانس و آتل گیری بود که در 64% موارد جااندازی دررفتگی، بازسازی لیگامانی و ترمیم کپسول و منیسک توسط پزشک متخصص ارتوپدی انجام پذیرفت. 7 بیمار (36%) صدمه موقت عصب پرونئال داشتند، در 28% این بیماران زمان برگشت و ترمیم عصب 5±3 ماه بود. در 48% موارد نیز آسیب عصب همراه با شکستگی پروگزیمال و دیستال فمور و تیبیا بود. دررفتگی خلفی در 32% موارد گزارش شد که این نوع دررفتگی در 46% بیماران با ترومای شریان پوپلیته همراه بود و در 20% موارد دررفتگی به صورت زانوی شناور بود. رادیوگرافی در 80% موارد دررفتگی را تشخیص داد. در 36% موارد ترومای شریانی با آرتریوگرافی وexploration جراحی به طور قطعی تشخیص داده شد. در 24% موارد درمان مجدد انجام گرفت. در 88% بیماران میزان حرکتی اندام تا 104±4.7 درجه حفظ شد. در کل، 12% موارد به آمپوتاسیون انجامید که همگی دارای (Mangled extreimity severity score) MESS بیشتر از 7 بودند.نتیجه گیری و توصیه ها: میزان شیوع دررفتگی به مراتب از آمار مشابه بیشتر بوده و مهمترین عامل دررفتگی تصادف با وسیله نقلیه موتوری بوده است. تسریع در آغاز درمان، وجود بخش جراحی عروق و پیگیری دقیق موجب افزایش موفقیت درمان در این بیماران می شود. تحقیق برای بررسی علل بوجود آورنده و تحقیقات تجربی برای کاهش موارد دررفتگی توصیه می شود.
واژه‌های کلیدی: اپیدمیولوژی، دررفتگی زانو، آمپوتاسیون
     
نوع مطالعه: پژوهشی | موضوع مقاله: پزشکی
دریافت: 1385/6/15 | پذیرش: 1397/1/15 | انتشار: 1397/1/15
ارسال نظر درباره این مقاله
نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

CAPTCHA


XML     Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:


بدیع زاده کامران، سرمدی هاله، ولائی ناصر. اپیدمیولوژی در رفتگی زانو در مراجعین به بیمارستان طالقانی، 80-1368. پژوهنده. 1380; 6 (5) :9-15

URL: http://pajoohande.sbmu.ac.ir/article-1-344-fa.html



بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.
جلد 6، شماره 5 - ( دى 1380 ) برگشت به فهرست نسخه ها
Persian site map - English site map - Created in 0.06 seconds with 38 queries by YEKTAWEB 4645