|
بررسی وضعیت جوش خوردن شکستگی گردن ران و عوامل مرتبط با آن در مراجعین بیمارستان اختر بین سال های 75-1370
|
| سیدمحمد جزایری، پیمان میرشاه ولد* |
| دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران |
|
|
چکیده: (10582 مشاهده) |
| سابقه و هدف: شکستگی گردن ران یکی از بیماریهای شایع ارتوپدی می باشد که درمان و عوارض آن، هزینه های زیادی به سیستم بهداشتی درمانی کشور تحمیل کرده و همچنین موجب از کار افتادگی و ناتوانی های فراوانی در بیماران می گردد. این تحقیق به تعیین عوامل مختلف در بروز عارضه جوش نخوردن شکستگی گردن فمور در مراجعین به بیمارستان اختر بین سالهای 75-1370 پرداخته است. مواد و روشها: پژوهش حاضر به روش مطالعه داده های موجود انجام گرفته است؛ پرونده کلیه بیماران دچار شکستگی گردن ران از بایگانی خارج و مورد مطالعه قرار گرفت و شیوع جوش نخوردن گردن ران و نقش عوامل مرتبط با بروز عدم جوش خوردن تعیین گردید. یافته ها: از 162 نمونه مورد بررسی، 90 پرونده واجد شرایط وجود داشت که در سنین 13.5± 58.7 سال قرار داشتند و 64.4 درصد مرد بودند. به طور کلی 22 نفر (24.4 درصد) دچار جوش نخوردگی شکستگی گردن ران شده بودند. نتایج، حاکی از تاثیر مثبت جااندازی آناتومیک، مختصر والگوس قرار گرفتن سر و گردن نسبت به تنه، ایجاد فشردگی در محل شکستگی بعد از جا اندازی و کارگذاری مناسب وسیله روی جوش خوردگی بود. شدت تروما، افزایش تیپ شکستگی (بر حسب تقسیم بندی گاردن و پاول)، جنس مذکر و افزایش سن فیزیولوژیک فرد قبل از حادثه تاثیر منفی و افزایش فاصله زمانی بین حادثه تا عمل، سن شناسنامه ای بیماران و وسیله انتخابی روی جوش خوردگی بی تاثیر بودند. نتیجه گیری و توصیه ها: میزان جوش نخوردن گردن ران در حداکثر مورد انتظار خود بود. تحقیقاتی از نوع تحلیلی برای شناخت عامل یا عوامل اصلی بوجود آورنده آن و نیز از نوع تجربی برای بدست آوردن راهکاری برای کاهش میزان آن توصیه می شود. |
|
| واژه‌های کلیدی: شکستگی گردن فمور، جوش نخوردن |
|
|
|
نوع مطالعه: پژوهشی |
موضوع مقاله:
پزشکی
دریافت: 1385/6/15 | پذیرش: 1397/1/15 | انتشار: 1397/1/15
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
