|
بررسی رابطه فیستول شریانی - وریدی مچ با سندرم تونل کارپ در بیماران دیالیزی
|
| سیدجمال گوشه*، احمدرضا روفیگری، افشین ایران پور، فرشید علاالدینی |
| دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران |
|
|
چکیده: (10877 مشاهده) |
| سابقه و هدف: نظر به شیوع سندرم تونل کارپ در افراد دیالیزی و عوارض شناخته شده این سندرم و اهمیت اتیولوژی آن و به منظور تعیین رابطه فیستول شریانی - وریدی ناحیه مچ دست با گروه شاهد آن، این تحقیق روی بیماران دیالیزی شهر تهران انجام گرفت. مواد و روشها: تحقیق به روش همگروهی تاریخی انجام گرفت. دست بیماران دیالیزی دارای فیستول شریانی - وریدی ناحیه مچ که حداقل 6 ماه از گذاشتن فیستول آنها می گذشت، به عنوان گروه مورد و دست دیگر همان بیماران که کاملا سالم و دست نخورده بود بعنوان گروه شاهد در نظر گرفته شد. تشخیص مندرم تونل کارپ با معاینه بالینی برای هر دو دست انجام گرفت. به علاوه در 116 بیمار به طور تصادفی تشخیص سندرم با تستهای الکترو دیاگنوستیک یک روز بعد از همودیالیز انجام گرفت. سن، جنس، مدت استفاده از فیستول، نوع فیستول، دست دارای فیستول بررسی گردید. نقش داشتن فیستول با بروز سندرم در نمونه ها تعیین و تعمیم پذیری و نیز خطر نسبی آن در جامعه برآورد گردید. یافته ها: از 806 بیمار مورد بررسی، 279 بیمار واجد شرایط تشخیص داده شدند. میانگین سنی (± انحراف معیار) آنها 8/14±9/51 سال بود. 6/61% مرد و 4/38% زن و میانگین مدت همودیالیز 3/51±7/58 ماه بود. تشخیص بالینی سندرم در دست شاهد 2/12% و در دست مورد 3/32% بود (P<0.000) و خطر نسبی آن برابر 4 بیشتر از گروه شاهد بود. نتیجه گیری و توصیه ها: به نظر می رسد داشتن فیستول شریانی - وریدی ناحیه مچ دست با بروز سندرم تونل کارپ مرتبط باشد. با توجه به عوارض عصبی شدید و جبران ناپذیر آن توصیه می شود بیماران به طور منظم و هر سه ماه یکبار تحت معاینه بالینی قرار گیرند. |
|
| واژه‌های کلیدی: سندرم تونل کارپ، فیستول شریانی، وریدی |
|
|
|
نوع مطالعه: پژوهشی |
موضوع مقاله:
پزشکی
دریافت: 1385/6/15 | پذیرش: 1396/12/19 | انتشار: 1396/12/19
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
