|
مقایسه اتوتوکسیسیتی سیپروفلوکساسین موضعی و سیستمیک در درمان اوتیک میانی مزمن
|
| مهدی خواجوی*، رضا ثمره ای |
| دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران |
|
|
چکیده: (10353 مشاهده) |
| سابقه و هدف: با توجه به اینکه طیف وسیعی از مراجعین به درمانگاههای گوش و حلق و بینی را بیماران مبتلا به اوتیت میانی مزمن تشکیل می دهند انتخاب نوع درمان برای این بیماری که تضمین کننده تأثیر مناسب درمانی بدون ایجاد اثرات توکسیک برروی سلولهای شنوایی باشد، دغدغه فکری است که برای هر فرد مسوول در این خصوص وجود دارد. تحقیقات فراوان در خصوص داروهای موضعی آنتی بیوتیکی انجام شده که توکسیک بودن تعداد زیادی از آنها مشخص شده است. این تحقیق به منظور مقایسه اثر توکسیسیتی احتمالی سیپروفلوکساسین با فرم سیستمیک آن روی مبتلایان به اوتیت میانی مزمن مراجعه کننده به بیمارستان لقمان در سال 1380 انجام شده است. مواد و روشها: این تحقیق به روش کار آزمایی بالینی دو سوکور بر روی 72 بیمار انجام گرفت. تشخیص اوتیت میانی مزمن براساس روش مشاهده بالینی بودها ست. بیماران دارای فاکتورهای زیر از طرح خارج شدند: سن کمتر از 18 سال، حاملگی، شیردهی، مصرف سیستمیک داروهای که جز دسته اتوتوکسیک میباشند، ابتلا به عفونت های ویروسی میباشند، ابتلا به عفونت های ویروسی در مدت طرح و حساسیت به کینولون ها. بیماران به ترتیب مراجعه به طور تصادفی به گروه های شاهد و مورد تقسیم شدند. در گروه شاهد 32 بیمار سیپروفلوکساسین سیستمیک به شکل قرص و در گروه مورد 40 بیمار سیپروفلوکساسین موضعی به شکل قطره به مدت 10 روز دریافت کردند. ارزیابی شنوایی بیماران به روش ادیومتری با فرکانسهای معمول و بالا در روز اول و روز سی ام طرح انجام شد. تغییرات ایجاد شده در فرکانسهای مختلف در ادیومتری روز اول و روز سی ام باری هر دو گروه در هدایت هوایی و استخوانی با تست آماری t-test مورد قضاوت قرار گرفت. یافته ها: تحقیق روی 32 بیمار گروه شاهد (20 زن و 12 مرد) و 40 بیمار گروه مورد (24 زن و 16 مرد) انجام شد. بیماران در محدوده سنی 18-55 سال بودند. در فرکانس 250 Hz تغییر آستانه شنوایی در هدایت هوایی گروه شاهد 0.94±6.90 dB و در گروه مورد 6.87±12.7 dB بود (P<0.05). در فرکانس 8000 Hz تغییر آستانه شنوایی در هدایت هوایی گروه شاهد 1.25±10.85 dB و گروه مورد 5.50±14.49 dB بوده (P<0.05). در فرکانس 10000 Hz تغییر آستانه شنوایی در هدایت هوایی گروه شاهد 0.93±6.77 dB و گروه مورد 49/12±25/6 بود (P<0.05). در هدایت استخوانی در فرکانس 4000 تغییر آستانه شنوایی در گروه شاهد 4.48±12.2 dB و گروه مورد 2.50±5.54 dB بود (P<0.05). در سایر فرکانس ها اختلاف معنی دار نبود. نتیجه گیری و توصیه ها: سیپروفلوکساسین موضعی عارضه توکسیک در مقابل فرم سیستمیک دارو بر روی گوش نداشته، ارجحیت نسبی در درمان اوتیت میانی مزمن به جهت تاثیر مناسب بر موضع، کاهش التهاب مخاطی و بهبود هدایت انتقال گوش میانی دارد. |
|
| واژه‌های کلیدی: اتوتوکسیسیتی، اوتیت میانی مزمن، سیپروفلوکساسین |
|
|
|
نوع مطالعه: پژوهشی |
موضوع مقاله:
پزشکی
دریافت: 1385/6/15 | پذیرش: 1396/12/16 | انتشار: 1396/12/16
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
