|
بررسی وضعیت مبتلایان به پمفیگوس از نظر آنتی بادی سرمی و نمای بالینی
|
| سهیلا نصیری*، فرهاد ملک زاد، لطیف گچکار، الهام رادمنش |
| دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران |
|
|
چکیده: (۱۰۷۰۸ مشاهده) |
| سابقه و هدف: پمفیگوس و لگاریس یک بیماری تاولی پوستی مخاطی است که در آن اتصال بین سلول های اپیتلیال در اثر آنتی بادی ضد این سلول از بین می رود. این آنتی بادی ها در سرم بیماران قابل جستجو است. هدف از این مطالعه، بررسی وضعیت تیتر سرمی آنتی بادی ضدپمفیگوسی در زمان تشخیص بیماری، هنگام بهبود و هنگام عود احتمالی و ارزیابی تغییرات آن بود. مواد و روشها: 30 بیمار مبتلا به پمفیگوس ولگاریس که در بخش های وابسته به مرکز تحقیقات پوست دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی بستری بوده و تا شروع مطالعه تحت هیچ گونه درمان سیستمیکی قرار نگرفته بودند، وارد مطالعه شدند. آزمایش ایمونوفلورسانس غیرمستقیم (IIF) در بدو تشخیص و هنگام دستیابی به بهود بالینی انجام شد. در صورت بروز عود بالینی طی 6 ماه پیگیری، این آزمایش تکرار گردید. یافته ها: در مطالعه ما ارتباط معنی داری بین سن و جنس بیمار با تیتر آنتی بادی قبل از شروع درمان مشاهده نشد. ارتباط بنی شدت بیماری و تیتر IIF قبل از درمان به لحاظ آماری معنی دار بود (P<0.04) و همبستگی بین آنها مستقیم ولی ضعیف برآورد شد (r=0.4). بین مدت شروع بیماری و تیتر آنتی باید در زمان تشخیص هم رابطه معنی داری وجود داشت اما بین نتایج IIF در زمان بهبود و عود با وضعیت بالینی در این دو حالت رابطه معنی داری به دست نیامد. نتیجه گیری و توصیه ها: در این مطالعه ارتباطی بین تیتر سرمی آنتی بادی ضد پمفیگوس با وضعیت بالینی (عود و بهبود) به دست نیامد. پس به نظر می رسد نمی توان از این پارامتر به تنهایی برای تنظیم مقدار دارو استفاده نمود. |
|
| واژه‌های کلیدی: پمفیگوس ولگاریس، لیمونوفلورسانس غیرمستقیم |
|
|
|
نوع مطالعه: پژوهشی |
موضوع مقاله:
پزشکی
دریافت: 1385/6/15 | پذیرش: 1396/12/16 | انتشار: 1396/12/16
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
