استادیار، گروه روانشناسی، دانشگاه سمنان؛ ، alimohammadyfar@yahoo.com
چکیده: (8387 مشاهده)
سابقه و هدف: اصطلاح ناگویی هیجانی (Alexithymia) اولین بار در سال 1972 توسط سیفنئوس (Sifneos)، برای توصیف خوشهای از نشانگان شامل کاهش توانایی برای نامیدن و ارتباط برقرار کردن با عواطف و پریشانی عاطفی، نشانگان جسمانی و افکار با جهتگیری بیرونی مطرح شد. مطالعهی حاضر با هدف پیشبینی ناگویی هیجانی بر اساس اضطراب و سرشت و منش، در دانش-آموزان دبیرستانی انجام شد. مواد و روشها: این پژوهش توصیفی، از نوع همبستگی بود. نمونه شامل 300 (152 دختر و 148 پسر) دانشآموز دبیرستانی شهرستان سمنان بود که به روش نمونهگیری خوشهای تصادفی انتخاب شدند. در این پژوهش، از سه پرسشنامهی ناگویی هیجانی تورنتو، پرسشنامهی سرشت و منش کلونینجر و پرسشنامهی صفت- حالت اضطراب، استفاده شد. یافتهها: صفت و حالت اضطراب و سه زیر مقیاس خود راهبری، همکاری و پایداری سرشت و منش، نقش معناداری در پیشبینی ناگویی هیجانی دارند. نتیجهگیری: این یافتهها بیانگر نقش و اهمیت سطح اضطراب و ویژگیهای شخصیتی سرشت و منش در شناسایی بهتر افراد مبتلا به ناگویی هیجانی و حتی پیشگیری از بروز این مشکل میباشد.
Marjan Shahi, Mohammad Ali Mohammadyfar, Mahmood Najafi. The prediction of alexithymia on the basis of anxiety, temperament and character. pajoohande 2014; 19 (5) :259-266 URL: http://pajoohande.sbmu.ac.ir/article-1-1831-fa.html
مرجان شاهی ، دکتر محمدعلی محمدیفر ، دکتر محمود نجفی . پیشبینی ناگویی هیجانی بر اساس اضطراب و سرشت و منش. پژوهنده. 1393; 19 (5) :259-266