کارشناس ارشد کاردرمانی، بیمارستان 15 خرداد، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی ، azade.riyahi@gmail.com
چکیده: (7514 مشاهده)
سابقه و هدف: آسیبهای دست جزء شایعترین آسیبهای بدن میباشند به طوری که حدود 28% آسیبهای اسکلتی عضلانی را تشکیل میدهند و میتوانند باعث ناتوانی و محرومیت دایمی از کار شوند. نوع ضایعه و نحوه درمان آن نقش مهمی در ناتوانی ایجاد شده دارد. به همین دلیل بررسی علل ایجاد چنین آسیبهایی میتواند در پیشگیری آنها در کشور ما نقش مهمی داشته باشد. این مطالعه جهت بررسی همهگیرشناسی بیماران مبتلا به آسیبهای اندام فوقانی در مرکز آموزشی-درمانی 15 خرداد انجام گرفت. مواد و روشها: تحقیق از نوع توصیفی بر روی 4729 بیمار که طی سه سال (از سال 1388 تا سال 1390) به علت آسیب دست به اورژانس بیمارستان 15 خرداد تهران مراجعه کرده بودند، انجام گرفت. بعد از کسب رضایت از بیماران، خصوصیاتی مانند سن، جنس، زمان پذیرش، علت آسیبدیدگی و محل آسیب ثبت گردید. اطلاعات به دست آمده با نرمافزار آماری SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. برای مقایسه نسبتها از آزمون کایدو استفاده شد. یافتهها: طی مدت مطالعه، 4729 بیمار (4210 مرد و 519 زن) با آسیبهای دست به بیمارستان مراجعه نمودند. میانگین سنی بیماران 3/24 سال بود. در این بیماران صدمه ناشی از بریدگی با شیشه (03/63%) شایعترین عامل صدمه دست بود. بیشتر آسیبها مربوط به زمان شب بود. در آسیبهای ناشی از دستگاههای صنعتی، 11/77% افراد آموزشهای لازم را فرا نگرفته بودند. نتیجهگیری: به نظر میرسد که آسیبهای اندام فوقانی در مردان بیشتر از زنان بوده و شایعترین ناحیه آسیب در اندام فوقانی، دست میباشد. همچینی مهمترین علت آسیبها در هر دو گروه مردان و زنان، جسم تیز و شیشه بوده است (03/63%). پس از این عامل، کار با دستگاههای صنعتی علت آسیبدیدگی 96/25% افراد بوده است که 11/77% این افراد برای کار با این دستگاهها آموزش ندیده بودند.