|
بررسی رابطه خویشاوندی با بیماران مبتلا به پمفیگوس ولگاریس
|
| سهیلا نصیری*، فیروزه السادات مینو، فرهاد ملک زاده، لطیف گچکار |
| دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران |
|
|
چکیده: (9521 مشاهده) |
| سابقه و هدف: پمفیگوس و لگاریس نوعی بیماری پوستی است که علل مختلفی در ارتباط با آن مورد بررسی قرار گرفته اند. در مورد علل ژنتیکی هنوز اتفاق نظری حاصل نشده است. هدف این تحقیق تعیین رابطه خویشاوندی با بیماران پمفیگوس ولگاریس و وجود آنتی بادی بر علیه آن در مراجعین به بیمارستان لقمان در سالهای 1378-80 بود. مواد و روشها: این تحقیق به روش تحلیلی از نوع مورد - شاهدی انجام گرفت که در آن 100 نفر شامل 50 نفر گروه مورد که بستگان درجه اول (خواهر، برادر، فرزند) افراد مبتلا به پمفیگوس ولگاریس با تشخیص قطعی بالینی و پاتولوژی و 50 نفر گروه شاهد که خود و بستگان درجه یک آنها غیر مبتلا به بیماریهای تاولی (سالم) بودند، مورد برری قرار گرفتند. در هر دو گروه مورد و شاهد میزان آنتی باید در گردش خون بر علیه پمفیگوس ولگاریس از طریق indirect immuno fluorescence اندازه گیری شد. بررسیهای بالینی نیز انجام شد. یافته ها با آزمون های کای دو و t مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: افراد گروه مورد دارای میانگین سنی (± انحراف معیار) 4/17±6/28 و گروه شاهد 1/11±3/29 سال بودند. در گروه مورد 36% مرد و 64% زن و در گروه شاهد 38% مرد و 62% زن قرار داشتند (NS). در هیچ کدام از دو گروه آنتی بادی بر علیه پمفیگوس ولگاریس وجود نداشت. در بررسی های کلینکی نیز تظاهرات بیماری مشاهده نشد. نتیجه گیری و توصیه ها: رابطه ای بین خویشاوندی با مبتلایان به پمفیگوس ولگاریس و وجود آنتی بادی بر علیه آن وجود ندارد. می توان این تحقیق را با روش های دقیق تری همچون HLA Tying، DIF، Immunoblotting و با استفاده از تعداد نمونه بیشتر انجام داد که انجام آن توصیه می شود. |
|
| واژه‌های کلیدی: پمفیگوس ولگاریس، رابطه، خویشاوندی |
|
|
|
نوع مطالعه: پژوهشی |
موضوع مقاله:
پزشکی
دریافت: 1385/6/15 | پذیرش: 1396/12/19 | انتشار: 1396/12/19
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
