دانشیار، گروه روانشناسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه ارومیه ، f.michaeli.manee@gmail.com
چکیده: (7617 مشاهده)
سابقه و هدف: اختلال نقص توجه/ بیش فعالی (ADHD) از اختلالات شایع دوران کودکی محسوب شده و روابط والد- فرزندی و تعاملات بین مادر و کودک، از عوامل نگهدارنده و تشدید کنندهی علایم آن به شمار میرود. از این رو، هدف مطالعهی حاضر، بررسی اثربخشی برنامهی اصلاح الگوهای تعامل والد-کودک بر بهبود کودکان مبتلا به ADHD میباشد. مواد و روشها: طرح پژوهشی تجربی با بکارگیری گروه گواه و پیشآزمون- پسآزمون، انجام گرفت. جامعهی آماری این پژوهش شامل کلیهی مادران پسران 8 تا 10 ساله مبتلا به ADHD شهر ارومیه بود که به مراکز درمانی مراجعه کرده و تشخیص ADHD در آنها تأیید میشد. از بین 70 کودک مبتلا به ADHD، 30 نفر به صورت تصادفی به عنوان نمونهی آماری انتخاب و 15 نفر در گروه آزمایشی و 15 نفر در گروه گواه گمارده شدند. مادران هر دو گروه آزمون، مقیاس سنجش نشانههای اختلال ADHD - فرم والدین (SNAP-IV) را پیش و پس از اجرای کاربندی، تکمیل کردند. برنامهی اصلاح الگوهای تعامل والد-کودک، در 10 جلسه طراحی و به صورت گروهی روی گروه آزمایش اجرا گردید. یافتهها: نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که برنامهی اصلاح الگوهای تعامل والد-کودک بر بهبود و کاهش نشانگان بیش فعالی-تکانشگری (01/0p<) و نقص توجه (01/0p<) در کودکان مبتلا به ADHD مؤثر است. نتیجهگیری: به نظر میرسد، بکارگیری شیوههای آموزشی کارآمد با محوریت اصلاح روابط و تعاملات مادر-کودک در خانوادههای دارای کودکان مبتلا به ADHD میتواند به شکل قابل توجهی مشکلات آنها را بهبود بخشد
Farzaneh Michaeli Manee, Rasha Haggi. The study of parent-child interaction therapy effectiveness on children with symptoms of ADHD. pajoohande 2013; 18 (5) :213-221 URL: http://pajoohande.sbmu.ac.ir/article-1-1606-fa.html
دکتر فرزانه میکائیلی منیع ، راشا حقی . بررسی اثربخشی برنامهی اصلاح الگوهای تعامل والد-کودک بر بهبود نشانگان کودکان مبتلا به بیشفعالی- نقص توجه. پژوهنده. 1392; 18 (5) :213-221