تهران، دانشگاه تربیت معلم ، kouchesfehani@yahoo.com
چکیده: (12520 مشاهده)
سابقه و هدف: شایعترین اختلال اندوکرین در زنان، سندرم تخمدان پلیکیستیک است که 5 تا 10 درصد زنان در سن تولید مثل به آن مبتلا هستند. این سندرم به شکل یک بیماری خودایمن نمایان میشود که در آن غلظت آنتیبادیهای ضدتخمدانی به شدت افزایش مییابد. سم زنبور عسل با واکنش ایمنی و فعالیت ضد التهابی 100 برابر قویتر از هیدروکورتیزون عمل میکند. در این مطالعه اثر درمانی سم زنبور عسل بر روی سندرم تخمدان پلیکیستیک در موش بزرگ آزمایشگاهی (رت) مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روشها: در این مطالعه تجربی، القای تخمدان پلیکیستیک با روش تزریق زیرپوستی هورمون استرادیول ولرات با دوز 2 میلیگرم حل شده در روغن کنجد در مرحله استروس رتهای بالغ نژاد ویستار انجام گرفت. پس از گذشت 60 روز از تیمار، تزریق درون صفاقی سم زنبور عسل با دوز 2/0 میلیگرم به ازای هر کیلوگرم وزن برای هر موش به مدت 10 روز انجام شد. سپس نمونهگیری تخمدان از موشهای تجربی، شاهد و کنترل انجام و با روشهای رنگآمیزی بافتی به مقایسه بافتشناسی تخمدان طبیعی، پلیکیستیک و تیمار با سم پرداخته شد. کلیه نمونههای بافتی به ضخامت 6 تا 7 میکرون برش زده شدند و با روش رنگآمیزی هماتوکسیلین- ائوزین تهیه گردیدند. دادهها با استفاده از روش ANOVA آزمون شدند و 05/0p< سطح معنیدار در نظر گرفته شد. یافتهها: اندازهگیری لایه گرانولوزا، تک، تعداد و قطر کیستها و فولیکولهای مختلف و بررسی آماری آن، بهبود چشمگیر تخمدان پلیکیستیک را در رتهای تیمار شده با سم زنبور عسل نشان داد (05/0p<). همچنین، در بیش از 70% موارد نمونههای تیمارشده با زهر زنبور، اجسام زرد که در تخمدان پلیکیستیک به ندرت وجود دارند، یافت شد که میتواند نشاندهنده آغاز مجدد اوولاسیون باشد. نتیجهگیری: به نظر میرسد زهر زنبور عسل با اثرات آنتیاکسیدانی و ضدالتهابی خود میتواند در بهبود کیستها موثر واقع شده و باعث آغاز مجدد فرآیند اوولاسیون گردد.