۴ نتیجه برای پرفشاری خون
جلال پوراحمد، سیدعلیرضا مرتضوی، حسین علی تابنده، فریبا کریمی، سیدمسعود قوام، هایده مدنی،
جلد ۷، شماره ۲ - ( ۴-۱۳۸۱ )
چکیده
سابقه و هدف: مطالعه حاضر کوششی در جهت بررسی اثرات قلبی- عروقی قرص "سرماخوردگی بزرگسالان" و قرص "آنتی هیستامین دکونژستان" که هر دو حاوی عوامل مقلد سمپاتیک هستند در بیماران مبتلا به پرفشاری خون از طریق مقایسه اثر آنها با دارونما و همچنین مقایسه اثرات این دو دارو با یکدیگر می باشد. مواد و روش ها: به ۳۰ نفر داوطلب دارای پرفشاری خون که میانگین سنی ۵,۷ ±۵۷.۱ سال داشتند، قرص آنتی هیستامین دکونژستان و سرماخوردگی بزرگسالان و دارونمای آنها به صورت متقاطع و یک سوکور با دوره wash out دو هفته‌ای تجویزگردید. قبل از تجویز و پس از آن در دقایق ۱۰، ۲۰، ۳۰، ۶۰، ۱۲۰ و ۲۴۰، چهار پارامتر فشار خون سیستولی (SBP)، فشار خون دیاستولی(DBP) ، فشار خون متوسط شریانی (MAP) و نبض یا تعداد ضربان قلب در دقیقه (HR) اندازه گیری شدند. یافته ها: در رابطه با قرص آنتی هیستامین دکونژستان افزایش معنی دار در فشار خون سیستولی نسبت به دارونما در دقایق ۳۰، ۶۰، ۱۲۰ و ۲۴۰ پس از تجویز به دست آمد. افزایش معنی دار در فشار خون دیاستولی نسبت به دارونما در دقایق ۳۰، ۶۰ و ۱۲۰ پس از تجویز مشاهده شد. افزایش معنی دار در فشارخون متوسط شریانی نسبت به دارونما در دقایق ۳۰ ،۶۰ ،۱۲۰و ۲۴۰ پس از تجویز به دست آمد. کاهش معنی دار در تعداد ضربان قلب، در دقیقه ۶۰پس از تجویز مشاهده شد. اما در مورد قرص سرماخوردگی بزرگسالان اختلاف معنی دار در هیچ یک از زمانها نسبت به دارونما در مورد فشارخون سیستولی، فشارخون دیاستولی و فشار خون متوسط شریانی بدست نیامد، تنها در مورد نبض شمارش شده از بیماران در دقیقه ۱۲۰، کاهش معنی داری نسبت به دارونما گزارش شد. نتیجه گیری و توصیه ها: این مطالعات نشان داد که جنسیت هیچ تاثیری بر پارامترهای ذکر شده ندارند. نتایج بدست آمده از این مطالعه به منزله زنگ خطری برای جامعه پزشکی و همچنین بیماران مبتلا به پرفشاری خون در خصوص مصرف داروهایی است که سالیان دراز به عنوان داروهای بی خطر و OTC و حتی با دوز بالا مصرف می شدند. در عین حال می توان برای حل نسبی مشکل یک داروی موثر در سرماخوردگی یعنی قرص سرما خوردگی بزرگسالان را پیشنهاد کرد که هیچگونه اثر افزایشی قابل ملاحظه‌ای بر روی فشار خون بیماران ندارد.
فریدون عزیزی، احمد اسماعیل زاده، پروین میرمیران،
جلد ۸، شماره ۶ - ( ۱۱-۱۳۸۲ )
چکیده
سابقه و هدف: هر چند که سازمان بهداشت جهانی حدود مرزی شاخصهای تن سنجی را برای بزرگسالان معین کرده است اما این حدود به آسانی قابل کاربرد در همه جوامع نیستند و وجود حدود مرزی معین برای هر منطقه ضروری به نظر می رسد. هدف این بررسی تعیین حدود مرزی دور کمر، BMI، WHpR و WHtR جهت پیشگویی عوامل خطر ساز بیماری های قلبی عروقی در بزرگسالان شهر تهران در سال ۱۳۸۲ است. مواد و روشها: مطالعه مقطعی حاضر بر روی ۱۰۵۲۲ فرد ۷۴-۱۸ ساله شرکت کننده در مطالعه قند و لیپد تهران صورت گرفت. اطلاعات دموگرافیک جمع آوری شده و شاخصهای تن سنجی طبق دستورالعملهای استاندارد اندازه گیری شدند. ارزیابی فشارخون نیز به روش استاندارد صورت گرفت و پرفشاری خون بر طبق معیارهای JNC VI تعریف شد. فراسنجهای بیوشیمیایی در نمونه خون ناشتا اندازه گیری شدند. دیابت به صورت FBS>۱۲۶ mg/dl و دیس لیپیدمی براساس ATPII تعریف شدند. جهت تعیین حدود مرزی از منحنی ROC استفاده شد و در آن حدود مرزی مطلوب برای هر شاخص در نقطه ای ثبت می شد که حساسیت و ویژگی با هم برابر بودند. یافته ها: سطح زیر منحنی ROC برای نمایه توده بدن و دور کمر در مردان برای عوامل خطرساز مختلف بترتیب از ۵۵/۰ تا ۹۴/۰ و ۵۶/۰ تا ۹۳/۰ و در زنان به ترتیب از ۴۱/۰ تا ۹۴/۰ و ۵۳/۰ تا ۹۲/۰ متغیر بود. تغییرات سطح زیر منحنی ROC برای نسبت دور کمر به باسن و دور کمر به قد در مردان به ترتیب بین ۵۸/۰ تا ۸۷/۰ و ۵۶/۰ تا ۹۴/۰ و در زنان به ترتیب ۵۳/۰ تا ۰,۹۱ و ۵۳/۰ تا ۹۰/۰ بود. حدود مرزی BMI برای پیشگویی عوامل خطرساز مختلف در مردان بین ۲۹-۲۴ کیلوگرم بر مترمربع و در زنان ۳۱-۲۵ کلیوگرم بر مترمربع متغیر بود. در مورد نسبت دور کمر به باسن در مردان و زنان این حدود به ترتیب از ۸۶/۰ تا ۹۷/۰ و ۰.۷۸ تا ۹۲/۰ متغیر بود. دامنه تغییرات حدود مرزی دور کمر و نسبت دور کمر به قد برای پیشگویی عوامل خطرساز مختلف در مردان بترتیب بین۸۰ و۹۳ سانتیمتر و بین ۴۷/۰ تا ۰.۵۶ بود و در زنان به ترتیب بین ۷۹ تا ۹۶ سانتیمتر و ۵۰/۰ تا ۶۳/۰ بود. در تمام موارد پایین ترین حدود مرزی برای عوامل خطرساز که شایعترین بودند، به دست آمد و برای عواملی که شیوع کمتری داشتند حدود مرزی شاخص های تن سنجی بالا بود. نتیجه گیری و توصیه ها: به نظر می رسد حدود مرزی شاخص های تن سنجی که برای پیشگویی عوامل مختلف خطرساز بیماری های قلبی عروقی به کار می رود در ایران در مقایسه با کشورهای آسیایی دیگر بالاتر است.
زهرا بهادران، ، دکتر پروین میرمیران، ، دکتر فریدون عزیزی،
جلد ۱۸، شماره ۱ - ( ۱-۱۳۹۲ )
چکیده
سابقه و هدف: دیابت نوع ۲ نوعی اختلال شایع متابولیک است که با افزایش خطر بیماریهای قلبی عروقی، ناتوانی و مرگ و میر ناشی از آن در مبتلایان همراه است. شواهد اپیدمیولوژیک و مطالعات بالینی طی سالهای اخیر همواره بر این مطلب تأکید داشته‌اند که پلی‌فنول‌های رژیم غذایی و مواد غذایی غنی از این فیتوکمیکال‌ها در پیشگری از بروز بیماریهای قلبی عروقی، به‌ویژه بیماری کرونر قلب و انفارکتوس میوکارد، تأثیر بسزایی دارند. مقاله مروری حاضر با هدف بررسی مکانیسم تأثیر پلی‌فنول‌های موجود در مواد غذایی طبیعی در پیشگیری از عوارض قلبی عروقی ناشی از دیابت صورت پذیرفت. مواد و روشها: واژگان کلیدی "پلی‌فنول‌ها"، "اسیدهای فنولیک"، "آنتوسیانین‌ها"، "فلاونوئیدها"، و "لیگنان‌ها"، در ترکیب با واژگان "دیابت نوع ۲"، "مقاومت به انسولین"، "بیماریهای قلبی عروقی"، "اختلال عملکرد اندوتلیال"، "استرس اکسیداتیو"، "التهاب"، "اختلال چربیهای خون" و "پرفشاری خون" جهت جستجو در پاب مد بین سالهای ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۳ میلادی مورد استفاده قرار گرفت. مطالعات سلولی، مدل‌های حیوانی و مطالعات بالینی با طراحی مناسب و نیز مقالات مروری با کیفیت مطلوب استفاده شد. یافته‌ها: پلی‌فنول‌های غذایی به واسطه کاهش هضم و جذب چربیهای موجود در رژیم غذایی، افزایش بازگردش و دفع کلسترول،کاهش سنتز آپولیپوپروتئین‌های آتروژنیک، و مهار سنتز کلسترول و تری‌گلیسریدها قدرت بالایی در بهبود فراسنجهای لیپیدی دارند. این ترکیبات نقش مؤثری در محافظت عروق در برابر آسیبهای اکسیداتیو و فرآیندهای التهابی، بهبود عملکرد اندوتلیال عروق، تعدیل فرآیندهای مرتبط با فعالیت پلاکت‌ها و انعقاد خون، و فراتر از آن حتی محافظت از بافت قلب و بهبود همودینامیک عضله قلب دارند. نتیجه‌گیری: افزایش مصرف مواد غذایی حاوی پلی‌فنول و استفاده از عصاره طبیعی پلی‌فنول‌ها می‌تواند در کاهش خطر بروز و گسترش بیماریهای قلبی عروقی مبتلایان به دیابت نوع ۲ مفید واقع گردد.
مهدیه گل‌زرند، زهرا بهادران، دکتر پروین میرمیران، دکتر فریدون عزیزی،
جلد ۱۹، شماره ۶ - ( ۱۱-۱۳۹۳ )
چکیده
سابقه و هدف: با توجه به عوارض شناخته شده‌ی پرفشاری خون و اهمیت اطلاع رسانی از همراهی عوامل مؤثر بر آنها و همچنین وجود برخی گزارش‌ها مبنی بر ارتباط بین مصرف فرآورده‌های لبنی و فشار خون و اینکه بیشتر مطالعات با تعداد کم نمونه و یا مراجعه به مراکز خاص گزارش شده و در سطح جامعه این مطالعه انجام نگرفته است، لذا مطالعه‌ی حاضر با هدف بررسی ارتباط بین مصرف فرآورده‌های لبنی و خطر پرفشاری خون در بزرگسالان تهرانی طراحی گردید. مواد و روشها: این تحقیق به روش مقطعی در قالب مطالعه‌ی قند و لیپید تهران (TLGS) روی ۵۶۱۶ بزرگسال بالاتر از ۲۰ سال انجام گرفت. دریافت غذایی فرآورده‌های لبنی شامل شیر، ماست، پنیر، دوغ، بستنی و کشک با استفاده از یک پرسشنامه نیمه کمی بسامد خوراک جمع‌آوری شد. فشارخون، دو بار از روی بازوی راست گرفته شد. ارتباط بین مصرف لبنیات و خطر پرفشاری خون، با استفاده از آزمون لجستیک رگرسیون بررسی شد. یافته‌ها: تحقیق روی ۵۶۱۶ بزرگسال بالاتر از ۲۰ سال انجام گرفت. افزایش دریافت شیر، ارتباط معکوس معنی‌داری با پرفشاری -خون داشت (۹۸/۰-۶۸/۰:CI ۹۵% و ۸۱/۰:OR). در مقابل، مصرف بیشتر ماست، ارتباط مثبت معنی‌داری با پرفشاری خون نشان داد (۵۶/۱-۱۰/۱:CI ۹۵% و ۳۱/۱:OR). ارتباط معنی‌داری بین دریافت لبنیات کل و پنیر با شیوع پرفشاری خون مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: احتمالاً دریافت بالاتر شیر با شیوع کمتر فشار خون و ماست با شیوع بیشتر پرفشاری خون، ارتباط دارد. با این حال، انجام بررسی‌های بیشتر به خصوص کارآزمایی‌های بالینی به منظور نتیجه‌گیری قطعی ضروری به نظر می‌رسد.
