دکتر حمیده مروج فـرشچی، دکتر گیتا مشکوﻩ رضوی، کتر فریبا قلمکارپور، دکتر محمد شهیدی دادرس، دکتر زهره تهرانچی نیا، دکتر فریدون نوحی،
جلد ۱۲، شماره ۳ - ( ۵-۱۳۸۶ )
چکیده
سابقه و هدف: هرچند مطالعات متعددی در زمینه ارتباط بین آلوپسی آندروژنیک و بیماری کرونر قلب انجام گرفته است، ولی نتایج آن ها با هم هم خوانی نداشته است. علت این تناقضات، استفاده از تعریف های مختلف بیماری عروق کرونر بوده است. هدف از این مطالعه تعیین ارتباط طاسی مردانه با بیماری کرونر قلبی و گروه شاهد آن ها در بیمارسـتان قلب شهیـد رجـائی در سال ۸۵-۱۳۸۴ بود. مواد و روش ها: این تحقیق با طراحی مورد- شاهدی با مطالعه روی۲۰۰ نفر از بیماران مردی که از نظر آنژیوگرافی عروق کرونر قلب مثبت بودند (یعنی ۵۰% انسداد در حداقل یکی از شریان های بزرگ اپیکاردیال داشتند) به عنوان گروه مورد و ۲۰۰ نفر دیگر که از نظر آنژیوگرافی عروق کرونر قلب منفی بودند (یعنی انسداد در تمام شرائین کرونر آن ها کمتر از ۵۰% بود) به عنوان گروه شاهد در نظر گرفته شده بودند، انجام گرفت. هر دو گروه مشابه هم انتخاب و تحت بررسی از نظر ریزش موی مردانه و طرح آن قرار گرفتند و با آماره کای دو مورد قضاوت آماری قرار گرفته و Odds Ratio آن ها محاسبه گردید یافته ها: تعداد ۴۰۰ نفرمرد که از گروه های مورد و شاهد با هم مشابه بودند در نظر گرفته شدند. ۱۳۷ نفر (۵/۶۸%) از گروه مورد و ۸۸ نفر(۴۴%) از گروه شاهد مبتلا به آلوپسی آندروژنیک بودند (P<۰/۰۰۰). مبتلایان به بیماری عروق کرونری قلب ۸/۲ برابر بیش تر از گروه شاهد در مواجهه با آلوپسی آندروژنیک بودند. نتیجه گیری: به نظر می رسد که خطر درگیری عروق کرونر در مردان دارای آلوپسی آندروژنیک نوع ورتکس درجه III یا بالاتر نسبت به افراد بدون آلوپسی آندروژنیک، بیش تر می باشد .
