|
بررسی اثر ارتز کاهنده تون در کودکان دایپلژی اسپاستیک 8-2 ساله
|
مینو کلانتری*   ، دکتر سیدمهدی حسینی خامنه ، سید مهدی طباطبایی |
| دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران ، mn_kalantari@yahoo.com |
|
|
چکیده: (11028 مشاهده) |
| سابقه و هدف: فلج مغزی یک ناهنجاری غیرپیشرونده در مغز است که نقایص حرکتی و وضعیتی در رشد کودک ایجاد می‌کند و شیوع نوع اسپاستیک آن بیش از سایر موارد است. در توانبخشی از ارتزها برای جلوگیری از عوارض اسپاستیسیتی و بهبود راه رفتن استفاده می‌شود. با توجه به برخی گزارشات مبنی بر تاثیر ارتز کاهنده تون در کاهش تون کودکان فلج مغزی اسپاستیک، این مطالعه با هدف مقایسه تغییرات تون و الگوی راه رفتن (طول گام، فاصله دو پا و زاویه پا) در دو گروه از کودکان دایپلژی اسپاستیک با و بدون ارتز کاهنده تون انجام شد. مواد و روش‌ها: این کارآزمایی بالینی روی 30 کودک دایپلژی اسپاستیک 8-2 ساله در دو گروه تجربی (12 نفر) و شاهد (18 نفر) انجام شد. تون عضلات بر اساس Modified Ashworth Scale و الگوی راه رفتن با ثبت ردپای کودک روی کاغذی که به زمین چسبانده شده بود، قبل و بعد از 12 هفته اندازه‌گیری شد. در این مدت هر دو گروه سه روز در هفته تحت درمان با NDT بودند. علاوه بر آن گروه تجربی ارتز کاهنده تون را 6 ساعت در روز می‌پوشیدند. یافته‌ها: تون عضلات کل بدن در گروه تجربی کاهش معنی‌داری داشت (025/0=p). مقایسه تون عضلات پلانتار فلکسور و همسترینگ در گروه تجربی قبل و بعد از مداخله تفاوت معنی‌داری نشان داد (بترتیب 01/0=p و 006/0=(p، اما در گروه شاهد معنی‌دار نبود. میانگین طول گام پای راست (03/0=p) و چپ (04/0=p) در گروه تجربی بیشتر از شاهد بود، اما تفاوت تون اندام فوقانی در هر دو گروه شاهد (03/0=p) و تجربی (02/0=p) معنی‌دار بود. نتیجه‌گیری: ارتز کاهنده تون در کودکان دایپلژی اسپاستیک همراه با اقدامات درمانی متداول موجب کاهش تون به خصوص تون پلانتار فلکسورها و همسترینگ‌ها و افزایش طول گام می‌شود. بنابراین این ارتز برای کاهش تون توصیه می‌گردد |
|
| واژه‌های کلیدی: ارتز کاهنده تون، اسپاستیسیتی، دایپلژی. |
|
|
متن کامل [PDF 103 kb]
(3650 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشی |
موضوع مقاله:
پیراپزشکی
دریافت: 1389/6/13 | پذیرش: 1396/11/21 | انتشار: 1396/11/21
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
