سابقه و هدف: بتالاکتامازهای کلاس B از جمله IMP، VIMو SPM، که متالوبتالاکتاماز (MBL) خوانده میشوند، به دلیل اثر بر طیف وسیعی از آنتیبیوتیکها از جمله پنیسیلینها، سفالوسپورینهای وسیعالطیف و کرباپنمها (به استثنای مونوباکتامها مانند آزترونام) از مشکلات عمده درمان بیماریهای عفونی بهشمار میروند. در این مطالعه، شیوع ژنهای متالوبتالاکتامازی blaIMP-1، blaVIM-1 و blaSPM-1 در سویههای پسودوموناس آئروژینوزای مقاوم به ایمیپنم جدا شده از نمونههای کلینیکی بیمارستان امام خمینی تهران بررسی شد.
مواد و روشها: مجموع 243 سویه پسودوموناس آئروژینوزا از بیمارستان امام خمینی تهران، جمعآوریشده و پس از تعیین حداقل غلظت بازدارندگی (minimum Inhibitory Concentration MIC) ایمیپنم، سویههای دارای g/mlµMIC≥4 به روش DDST با استفاده از EDTA برای تشخیص سویههای مولد MBL بررسی شدند. آزمون PCR این سویهها نیز با استفاده از پرایمرهای اختصاصی ژنهای blaVIM-1، blaIMP-1 و blaSPM-1انجام شد.
یافتهها: در مجموع، 28 سویه دارای g/ml µMIC≥4 نسبت به ایمیپنم بودند. از این تعداد، 22 سویه به روش DDST مولد MBL بوده و 15 سویه به روش PCR، حاوی ژن blaVIM-1 بودند. سایر ژنهای مورد بررسی در این سویهها یافت نشد. تمامی این سویهها به کلیستین و پلیمیکسین B حساس بودند.
نتیجهگیری: در این مطالعه، blaVIM-1، ژن غالب در سویههای پسودوموناس آئروژینوزای مقاوم به ایمیپنم جداشده از نمونههای کلینیکی مورد بررسی بود. با توجه به اهمیت سویههای مولد متالوبتالابتالاکتاماز در بیمارستانها، شناسایی سریع و ردیابی این سویهها میتواند گامی مهم و اساسی در درمان و کنترل عفونتهای ناشی از این سویهها بهشمار رود.