|
بررسی تاثیر روش آرتروسکوپی در ترمیم پارگی منیسک
|
| محمدرضا فراهانچی، حمیدرضا پیروزنیا* |
| دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران |
|
|
چکیده: (10614 مشاهده) |
| سابقه و هدف: با توجه به شیوع روزافزون حوادث ورزشی که منجر به پارگی منیسک می شود و عوارض ناشی از درمانهای منیسککتومی و جراحی باز و از طرفی گزارشات موفقیت آمیز روش آرتروسکوپیک ترمیم منیسک، این تحقیق روی بیماران مبتلا به پارگی منیسک مراجعه کننده به بیمارستان های اختر و مهر از سال 1376 تا 1378 انجام گرفت. مواد و روش ها: تحقیق به روش کارآزمایی بالینی (از نوع مقایسه قبل و بعد) انجام گرفت. انتخاب بیماران برای مطالعه براساس علائم بالینی (درد و تورم، خالی کردن و قفل شدن زانو) و معاینات فیزیکی (تستهای مک موری، لاچمن، پیوت شیفت و دراور قدامی، اختلاف قطر عضله چهار سرران دو طرف و تندرنس خط مفصلی) بود و در صورتی که در هنگام آرتروسکوپی، پارگی منیسک بیمار نوع رادیال و کمپلکس بود، بیمار از مطالعه خارج می شد. یافته ها: این تحقیق روی 24 بیمار با میانگین سنی 23.8 سال شامل 83% مرد با میانگین مدت علائم 4.3 ماه (2-7 ماه) انجام شده است. 67% بیماران سابقه فعالیت ورزشی داشته اند. میزان پارگی بعد از اندازه گیری آرتروسکوپی 6.47±28.9 میلی متر بوده است. محل پارگی در 10 مورد (41.7درصد) درRed-white و 8 مورد (33.3 درصد) در ناحیه red-red و 6 مورد (25درصد) در ناحیه white-white بوده است. از نظر نوع پارگی 16 مورد (66.7 درصد) از نوع طولی و 8 مورد (33.3 درصد) از نوع bucket-handle بوده است. در ترمیم پارگی منیسک 67 درصد بیماران، از لخته فیبرینی استفاده شد و در 21 درصد بازسازی هم زمان ACL با ترمیم منیسک انجام شده است. نتیجه گیری و توصیه ها: میانگین پی گیری این بیماران 13.2ماه (12-18 ماه) بوده و روش ترمیم به صورت Out side-In بوده است. در مقایسه، قبل از درمان 8 مورد (33.3 درصد) درد نداشتند اما بعد از درمان 19 مورد (79.2 درصد) درد نداشتند و با آزمون Mc NEMARS این اختلاف معنی دار بود P<0.01. بعد از عمل همچنان 1مورد (4.2 درصد) تورم و 6 مورد (25 درصد) احساس خالی کردن داشتند، هیچ بیماری بعد از عمل تندرنس خط مفصلی و قفل کردن زانو نداشته و به طور معنی داری اختلاف قطر عضله چهار سرران کاهش یافته بود. بعد از عمل، تست های مک موری و پیوت شیفت منفی بوده و فقط یک مورد تست لاچمن مثبت بود که از گروه ترمیم همزمانACL و منیسک بود. محدوده حرکتی قبل و بعد از درمان طبیعی بود. با توجه به نیاز روزافزون درمان پارگیهای منیسک و نتایج مثبت آرتروسکوپی انجام این روش راتوصیه و همچنین یک تحقیق تجربی کامل رانیز پیشنهاد می نماییم. |
|
| واژه‌های کلیدی: منیسک، آرتروسکوپی، ترمیم پارگی |
|
|
|
نوع مطالعه: پژوهشی |
موضوع مقاله:
پزشکی
دریافت: 1385/6/15 | پذیرش: 1397/1/22 | انتشار: 1397/1/22
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
