|
مقایسه تاثیر دو حشره کش گروه تنظیم کننده رشد حشرات در آنوفل استفنسی
|
| پیمان مهرپویان* |
| دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران |
|
|
چکیده: (10614 مشاهده) |
| سابقه و هدف: مالاریا از مهمترین بیماریهای انگلی در مناطق گرمسیری جهان می باشد.این بیماری مساله درجه یک بهداشتی مناطق جنوب و جنوب شرقی ایران بوده که سالانه 80 % موارد این بیماری در کشور از این مناطق گزارش می شود. با توجه به کاربرد وسیع حشره کشها در کنترل آنوفلهای ناقل مالاریا و بروز و گسترش مقاومت ناقلین به آنها و نیز آلودگی های زیست محیطی ناشی از مصرف بی رویه این ترکیبات شیمیایی، لزوم کاربرد روشهای دیگر از جمله استفاده از ترکیبات شیمیایی کم خطر احساس می گردد. از میان ترکیبات مختلف موجود در برنامه کنترل ناقلین، حشره کشهای گروه تنظیم کننده رشد حشرات، پتانسیل خوبی را جهت کنترل پشه ها نشان داده‌اند.مواد و روش ها: پژوهش حاضر جهت مقایسه قدرت لاروکشی و در صد جلوگیری از ظهور بالغین دو ترکیب دیفلوبنزورون (دیمیلین) و متوپون (آلتوسید) در آزمایشگاه دانشکده بهداشت صورت گرفته است. آزمایشات به روش استاندارد سازمان بهداشت جهانی برای آی جی آرها(I.G.Rs) به صورت مکرر و در حضور شاهد انجام یافته و نتایج مرگ و میر در هر آزمایش به صورت دو پارامتر مرگ و میرلاروی و درصد ظهور بالغین جمع آوری شده و توسط آنالیز واریانس تجزیه و تحلیل گردیده است. یافته ها: این نتایج نشان می دهد که بین درصد ظهور آنوفلهای بالغ در دو حشره کش اختلاف معنی داری وجود ندارد، ولی در میزان مرگ و میر مراحل مختلف لاروی اختلاف معنی داری مشاهده شده است(P<0.05) .نتیجه گیری و توصیه ها: هر دو I.G.R مطالعه شده پتانسیل خوبی برای استفاده علیه مراحل نابالغ پشه ها نشان می دهند این در حالیست که دیفلوبنزورون مرگ و میر بیشتری را در مرحله لاروی ایجاد می کند. |
|
| واژه‌های کلیدی: آنوفل استفنسی، I.G.R متوپرن، دیفلوبنزورون |
|
|
|
نوع مطالعه: پژوهشی |
موضوع مقاله:
پزشکی
دریافت: 1385/6/15 | پذیرش: 1396/12/27 | انتشار: 1396/12/27
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
