|
نوروپاتی اورمیک و بررسی تغییرات الکترودیاگنوستیک در دیالیز منفرد
|
| بلال آدی بیگ*، بهنام منصوری، سیدمنصور رایگانی |
| دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران |
|
|
چکیده: (۹۲۴۲ مشاهده) |
| سابقه و هدف: EMG و NCS به عنوان روش انتخابی بررسی سیر نوروپاتی اورمیک شناخته شده و در ارزیابی کارآیی دیالیز و کیفیت درمان نقش بسزایی دارند. مواد و روش ها: چهارده بیمار مبتلا به نارسایی مزمن کلیوی مورد مطالعات بالینی و الکترودیاگنوستیک (Nerve Conduction Studies) قرار گرفتند. این مطالعات بلافاصله قبل و بعد از دیالیز انجام می گرفت. یافته ها: مطالعات NCS روی بخش حسی عصبی اولنار و بخش حرکتی عصب تیبیال نشان می دهد که بعد از دیالیز دامنه پاسخهای حسی و حرکتی مذکور به صورت معنی داری افزایش می یابند (p<0.05). در مورد سرعت هدایت اعصاب (NCV) تغییرات کمتری رخ می دهد. در معاینات بالینی همزمان درگیری بیشتری در حس ارتعاش و Deep Tendon Reflex مشخص گردید. نتیجه گیری و توصیه ها: مجموع این حالات نشان دهنده این موضوع است که بعضی از فیبرهای عصبی در روند دیالیز از حالت غیرفعال و خاموش به حالت فعال و شرکت کننده در انتقال عصبی تبدیل می شوند. |
|
| واژه‌های کلیدی: نوروپاتی اورمیک، الکترودیاگنوز، دیالیز |
|
|
|
نوع مطالعه: پژوهشی |
موضوع مقاله:
پزشکی
دریافت: 1385/6/15 | پذیرش: 1396/12/21 | انتشار: 1396/12/21
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
