چکیده

سابقه و هدف: استفاده از روش‌های سیستماتیک آنتروپومتری جهت تعیین ابعاد و زوایای نسج نرم و استخوانی بینی قبل از رینوپلاستی، یک روش مرسوم محسوب می‌گردد. مدنظر قرار دادن پارامترهای به‌دست آمده از معاینه‌ی بینی و آنالیز فوتوگرافی در بیماران جهت برنامه‌ریزی شیوه‌ی عمل جراحی، حایز اهمیت می‌باشد. از آن‌جایی که برخی منابع، بینی ایرانی را مشابه بینی خاورمیانه می‌دانند، اما با توجه به تنوع قومیت‌ها در ایران، تفاوت‌هایی نیز وجود دارد. شناخت این تفاوت‌ها، جراحان پلاستیک را قادر خواهد ساخت که توانمندی‌های خود را در جهت اصلاح دفورمیتی‌های بینی مختص بیماران ایرانی، افزایش دهند.

مواد و روش‌ها: در این مطالعه، در یک فاصله‌ی زمانی 2 ساله، 260 بیمار بر اساس معیارهای ورودی و خروجی، در یکی از مراکز فوق تخصصی مهم ایران در شهر تهران، کاندید رینوپلاستی اولیه گردیدند. اطلاعات به‌دست آمده از آنتروپومتریک مستقیم و فوتوگرامتری و آنالیز عکس پس از جمع‌آوری، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

یافته‌ها: بیشتر بیماران، زن (8/73%) و با متوسط سن 6/28 سال بودند. در بین پارامترهای خطی مواردی مثل طول، عرض، ارتفاع، عمق، پهنای قاعده‌ی استخوانی بینی، ضخامت آلار و پروجکشن بینی در میان زنان کمتر از مردان بود که از نظر آماری، قابل اهمیت بوده است. میانگین زاویه‌ی نازو فرونتال در میان زنان º 3/142 و در مردان º 1/145 بود. پروجکشن بالای تیپ در 5/37% از زنان و 4/55% از مردان وجود داشت. در 72% زنان و 5/86% مردان، وجود قوز پشتی در حد mm 4-2 بود.

نتیجه‌گیری: ویژگی‌های مختص به بینی مربوط به خاورمیانه در اغلب موارد در بیماران ایرانی با شدت کمتر یافت می‌شود. طول بینی بلند، نوک بینی پهن و نازیبا، انحراف تیغه‌ی میانی بینی، قوز متوسط پشت بینی و ساختار استخوانی پهن، از جمله ایرادات شایع بینی بیماران مورد مطالعه بوده است. پروجکشن و چرخش نوک بینی و عمق رادیکس و زوایای نازولبیال و کلوملو لوبولار، از جمله تفاوت‌های آن با بینی خاورمیانه است. این مطالعه جهت ارائه یک الگوی بینی قابل قبول در بیماران ایرانی کافی نمی‌باشد. اما از این نظر که می‌تواند جراحان را در طرح ریزی یک درمان مناسب کمک کند، اهمیت فراوان دارد.