[صفحه اصلی ]   [Archive]  
بخش‌های اصلی
صفحه اصلی::
اطلاعات نشریه::
آرشیو مجله و مقالات::
برای نویسندگان::
برای داوران::
ثبت نام و اشتراک::
تماس با ما::
تسهیلات پایگاه::
پست الکترونیک::
::
جستجو در پایگاه

جستجوی پیشرفته
دریافت اطلاعات پایگاه
نشانی پست الکترونیک خود را برای دریافت اطلاعات و اخبار پایگاه، در کادر زیر وارد کنید.
نظرسنجی
نظر شما در مورد کیفیت مطالب این سایت چیست؟
عالی
خوب
متوسط
ضعیف
   
:: جلد 8، شماره 3 - ( مرداد 1382 ) ::
جلد 8 شماره 3 صفحات 15-9 برگشت به فهرست نسخه ها
بررسی اضطراب بیماران بستری در بخش های CCU و مقایسه تاثیر دیازپام و اکسازپام در کنترل آن
علیرضا ظهیرالدین*، وسف سمنانی
دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران
چکیده:   (11309 مشاهده)
سابقه و هدف: اختلالات اضطرابی یکی از شایع ترین اختلالات روانپزشکی است که عدم درمان آن منجر به ایجاد ناتوانایی هایی در زندگی بیماران می شود. در بعضی از بیماری های جسمی مانند بیماری قلبی، اختلالات اضطرابی شایع تر از جمعیت عمومی است و بر سیر درمان تاثیر منفی می گذارد. لذا به منظور تعیین وضعیت در بیماران بستری در بخش CCU و مقایسه تاثیر دیازپام و اکسازپام در کنترل اضطراب آنها. این تحقیق در بیمارستانهای لقمان و لبافی نژاد تهران انجام شد. مواد و روشها: تحقیق در ابتدا به روش توصیفی برروی بیماران بستری در CCU با روش نمونه گیری به طریق مراجعه مستمر انجام شد. سن، جنس، سابقه بستری در بخش CCU، نوع بیماری قلبی و نوع داروهای قلبی تجویز شده از پرونده بیماران استخراج و میزان اضطراب بیماران با استفاده از مقیاس هامیلتون تعیین گردید. افرادی که نمره بیشتر از 17 کسب کرده بودند به عنوان مبتلا به اضطراب تعیین شدند و براساس آن میزان شیوع اضطراب تعیین گردید. بیماران مضطرب به طور تصادفی در 2 گروه مورد و 1 گروه شاهد تحت درمان با دیازپام (5 میلی گرم)، اکسازپام (15 میلی گرم) و دارونما قرار گرفتند و میزان تأثیر این داروها در کاهش میزان اضطراب مورد مقایسه قرار گرفت. یافته ها: در مجموع 198 بیمار مورد مطالعه قرار گرفتند که 66% مرد و 34% زن بودند. میانگین سنی (± انحراف معیار) آنها 57±12.2 سال بود. شیوع اضطراب در کل بیماران مورد بستری 5/9%، در افراد بستری با تشخیص انفارکتوس میوکارد 9/10% و در بیماران آنژین صدری ناپایدار 2/8% بود. از نظر شدت اضطراب بین دو گروه بیمارن قلبی تفاوتی وجود نداشت. از سوی دیگر سابقه بستری در بخش CCU و جنس بیمار در شیوع و شدت اضطراب تأثیر نداشت. در این بیماران مصرف بنزودیازپینها در مقایسه با دارونما به طور معنی داری باعث کاهش اضطراب شد به طوری که در بیماران مبتلا به انفارکتوس میوکارد داروی دیازپام بهتر از اکسازپام در کاهش اضطراب موثر بود ولی در بیماران مبتلا به آنژین صدری ناپایدار اکسازپام نقش موثرتری نسبت به دیازپام داشت. نتیجه گیری و توصیه ها: با توجه به شیوع بالای اختلالات اضطرابی در بیماران بستری در CCU تشخیص و درمان مناسب آن کمک موثری در بازتوانی این بیماران خواهد داشت.
واژه‌های کلیدی: اضطراب، انفارکتوس میوکارد، آنژین صدری ناپایدار
     
نوع مطالعه: پژوهشی | موضوع مقاله: پزشکی
دریافت: 1385/6/15 | پذیرش: 1396/12/16 | انتشار: 1396/12/16
ارسال نظر درباره این مقاله
نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

CAPTCHA


XML     Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:


ظهیرالدین علیرضا، سمنانی وسف. بررسی اضطراب بیماران بستری در بخش های CCU و مقایسه تاثیر دیازپام و اکسازپام در کنترل آن. پژوهنده. 1382; 8 (3) :9-15

URL: http://pajoohande.sbmu.ac.ir/article-1-203-fa.html



بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.
جلد 8، شماره 3 - ( مرداد 1382 ) برگشت به فهرست نسخه ها
Persian site map - English site map - Created in 0.05 seconds with 38 queries by YEKTAWEB 4645