چکیده

سابقه و هدف: سواد سلامت به صورت میزان ظرفیت فرد برای کسب، تفسیر، درک اطلاعات اولیه و خدمات سلامت تعریف شده است که برای تصمیم‌گیری مناسب، لازم می‌باشد. سواد سلامت یک پیامد کلیدی اقدامات آموزش بهداشت است که باید در مفهوم وسیع‌تر ارتقای سلامت قرار گیرد. افراد با سواد سلامت ناکافی، با احتمال کمتری از برنامه‌ی مراقبتی پیشنهادی تبعیت می‌نمایند. تا کنون در خصوص تعیین سواد سلامت دانشجویان و همچنین مقایسه‌ی آن در دو گروه علوم پزشکی و غیر علوم پزشکی، مطالعه‌ای صورت نگرفته است. مطالعه‌ی حاضر با هدف ارزیابی وضعیت سواد سلامت دانشجویان علوم پزشکی و غیر علوم پزشکی دانشگاه‌های شهید بهشتی در سال تحصیلی 93-92 اجرا گردید.

مواد و روش‌ها: این مطالعه‌ی مقطعی با رویکرد توصیفی- تحلیلی می‌باشد که تعداد 500 نفر دانشجو از دو دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی و دانشگاه شهید بهشتی مورد بررسی قرار گرفتند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه‌ی جدیدترین نشانه‌ی حیاتی (NVS) استفاده شد. در نهایت داده‌ها به کمک نرم افزار SPSS نسخه‌ی 18 و آزمون‌های آماری t مستقل، کای دو و رگرسیون خطی چند متغیره، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که 4/26 درصد از دانشجویان علوم پزشکی سواد سلامت ناکافی و 2/31 درصد دارای سواد سلامت کافی بودند. همچنین 8/44 درصد دانشجویان غیر علوم پزشکی سواد سلامت ناکافی داشتند. بین دو گروه، از نظر میانگین نمره‌ی سواد سلامت، اختلاف معنادار آماری مشاهده شد (001/0P<)، که نشان داد سواد سلامت در دانشجویان علوم پزشکی نسبت به دانشجویان غیر علوم پزشکی بهتر می‌باشد.

نتیجه‌گیری: بر اساس پرسشنامه‌ی NVS، طیف وسیعی از دانشجویان، سواد سلامت ناکافی و مرزی داشتند که این خود، توجه بیشتر به امر سواد سلامت در برنامه‌های ارتقای سلامت را ضروری می‌سازد.