سابقه و هدف: ناامنی غذایی و گرسنگی، تبعات جسمی، روانی، اجتماعی و اقتصادی بسیاری به همراه دارد. از این رو پایش امنیت غذایی و بهکارگیری راهکارهای مناسب برای کاهش ناامنی غذایی در جامعه ضروری است. این مطالعه با هدف سنجش شیوع ناامنی غذایی و بررسی عوامل مرتبط با آن در روستای قهی از توابع استان اصفهان انجام شد.
مواد و روشها: این مطالعه روی 92 کودک زیر 7 سال انجام شد. در ابتدا وضعیت تغذیهای کودک از طریق اندازهگیری قد و وزن کودکان توسط بهورز آموزش دیده بررسی شد. سپس دادههای مربوط به وضعیت اجتماعی- اقتصادی، اطلاعات تغذیهای و وضعیت امنیت غذایی خانوار با استفاده از پرسشنامههای اطلاعات عمومی، بسامد خوراک و پرسشنامه USDA طی مصاحبه حضوری با مادر کودک جمعآوری شد. برای ارزیابی میزان بهرهی هوشی کودکان، از آزمون ترسیم آدمک گودیناف استفاده شد.
یافتهها: شیوع ناامنی در جامعهی مورد بررسی 50% بود. ارتباط معنیداری بین امنیت غذایی با جنس کودک (01/0P<) و شغل مادر (04/0P<) مشاهده شد به طوری که با شاغل بودن مادر، ناامنی غذایی افزایش یافت. ناامنی غذایی ارتباط مستقیمی با بعد خانوار و ارتباط معکوسی با میزان بهرهی هوشی کودک، میزان تحصیلات والدین و وضعیت اقتصادی خانوار داشت (05/0P<). همچنین مشاهده شد کودکانی که در خانوادههای ناامن غذایی زندگی میکردند، بسامد مصرف میوه، سبزی و گوشت کمتری داشتند (05/0P<).
نتیجهگیری: ناامنی غذایی در جامعهی مورد بررسی شایع بود و با عوامل اجتماعی- اقتصادی رابطه داشت. عواملی مانند سطح بالاتر تحصیلات پدر و مادر و وضعیت اقتصادی بهتر، موجب کاهش ناامنی غذایی در خانوارهای مورد بررسی شد. همچنین کودکانی که در خانوادههای ناامن بودند، بهرهی هوشی پایینتری داشته و مواد مغذی کمتری مصرف میکردند.
Taheri F, Honarkar Shafi E, Dorosty A R. Assessment of food insecurity prevalence and associated factors in village of Qehi, Isfahan in 2016. pajoohande 2016; 21 (3) :138-145 URL: http://pajoohande.sbmu.ac.ir/article-1-2212-fa.html
طاهری فاطمه، هنرکار شفیع الهه، درستی احمدرضا. بررسی میزان شیوع ناامنی غذایی و عوامل همراه آن در روستای قهی از توابع استان اصفهان در سال 1395. پژوهنده. 1395; 21 (3) :138-145